Το χαμόγελό της έσκασε με το πρώτο φώς του ήλιου, χάιδεψε τα φτερά των γλάρων, μύρισε τη φρέσκια αρμύρα πασπαλισμένη με λίγη αλισάχνη, ενώθηκε με την οσμή των πορτοκαλανθών, ανησύχησε τα πουλιά του κήπου, έλιωσε το πάνω μέρος ενός όμικρον και αφού το διπλασίασε κάθησε ήσυχα ανάμεσα σε ένα ζ(ήτα) και ένα ή(τα).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου