Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Συνέχεια του παιχνιδιού:"Πες μου μια ιστορία δίχως,τέλος", από http://astropina.blogspot.com

"Αν αποφασίσεις να μην πολεμήσεις, αυτό σημαίνει ότι ηττήθηκες;"
Δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω, όμως, τον πόλεμο. Αυτόν που κάνεις καθημερινά για να μην χάσεις το πρόσωπό σου. Όχι μόνο απέναντι στις αδυναμίες σου, αλλά και απέναντι σε ό,τι οι άλλοι σου επιβάλλουν ως "κανονιστικό πλαίσιο". Απέναντι, δηλαδή, στην κλίνη του Προκρούστη.
Γνωρίζω και την ήττα. Όταν η σιωπή πληθαίνει, όταν η αδυναμία μεταλλάσσεται σε έλλειψη οξυγόνου. Ο τόπος στενεύει, οι πόρτες κλείνουν, οι επιλογές λιγοστεύουν και κλείνεσαι μέσα σε στενά. Κάτω από τα πόδια σου το μόνο σου έδαφος. Οι φίλοι μακριά, τα βλέμματα άδεια, η ομορφιά παρούσα να πονάει.
Αν θελήσεις να ζήσεις αδιάφορα, σαν το δέντρο, μπορεί κανείς να σε κατηγορήσει;

12 σχόλια:

  1. Φαντάζομαι ότι το να ζει κανείς "αδιάφορα σαν το δέντρο" σημαίνει πως μεγαλώνει και καρπίζει τουλάχιστον, αλλά μην απατάσαι, πάλι θα βρεθούν άνθρωποι που θα δηλώσουν ότι αυτό το δέντρο είναι ψηλότερο ή ομορφότερο από το άλλο. Πάλι η αποδοχή και η απόρριψη θα είναι παρούσες έστω και ερήμην του δέντρου. Είναι και το άλλο. Το δέντρο δεν αντιλαμβάνεται την ομορφιά γύρω του και άρα δεν ποθεί ούτε πονάει. Αλλά ποιο το όφελος αν δε βλέπει το ωραίο; Στενήμαχε Αδόκητε, τη μάχη δεν μπορείς να την αποφύγεις. Είναι μέσα σου, στοιχείο του ονόματος σου. Και τι μάχη. Σε στενά περάσματα γεμάτα Εφιάλτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Αν θελήσεις να ζήσεις αδιάφορα, σαν το δέντρο, μπορεί κανείς να σε κατηγορήσει;"

    Όχι μόνο μπορεί μα και θα το κάνει με τη πρώτη ευκαιρία. Το αν έχει δικαίωμα είναι άλλο θέμα που λίγους θα απασχολήσει. Με άλλα λόγια, συμφωνώ και με τη Κλεοπάτρα και με τον Μινγκ :-), τη μάχη δε τη γλυτώνεις ούτε σα δέντρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχουν φορές που θέλει περισσότερη δύναμη να μην εμπλακείς σε "πόλεμο" απ΄το να εμπλακείς. Αυτές τις φορές είσαι εσύ ο νικητής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Webwalker συμφωνώ, μόνο που πολλές φορές νικητή θα σε θεωρήσει μόνο ο εαυτός σου και καμμιά χούφτα άνθρωποι. Για τους υπόλοιπους ή δειλός θα είσαι ή τρελλός. Ένα αγαπημένο μου παράδειγμα είναι o Hans Langsdorff πλοίαρχος του γερμανικού θωρηκτού Graf Spee ο οποίος προτίμησε να βυθίσει το πλοίο του παρά να ριψοκινδυνέψει τη ζωή του πληρώματός του (πάνω από 1000 άνθρωποι). Όπως διαβάζω, οι ιστορικοί τον απορρίπτουν ως έναν "πρώτης τάξης άνθρωπο αλλά πολεμιστή χωρίς φαντασία"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. KostasLG, εξαρτάται από το πως ιεραρχεί κανείς τα πράγματα. Σε ποια ιδιότητα δίνει μεγαλύτερη αξία. Στον άνθρωπο ή στον πολεμιστή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Κι' ευθύς ξυπνά στ' ελεύθερο γυμνό κορμί π' αστράφτει,/
    Την τέχνη του κολυμπιστή μ' αυτήν του πολεμάρχου." Διονυσίου Σολωμού, Πόρφυρας.

    Οι δύο ιδιότητες αλληλοπεριχωρούνται. Το να παραμείνεις άνθρωπος αξιακά δεν είναι θέμα γενετικό, δοσμένο δηλαδή, αλλά κατάκτηση πάλης και, ειδικά σήμερα, πολέμου. Ποια σχέση να συνδέει τις 24 ραψωδίες της Οδύσσειας με τις 24 ώρες της ανθρώπινης ημέρας; Το ζητούμενο ίσως δεν είναι η νίκη, αλλά η αντοχή και η διάρκεια. Και το πιο δύσκολο είναι, μάλλον, να πατήσεις το μεταίχμιο, το χάσμα του σεισμού που βγάζει τα ανθάκια. Γραμμή, λοιπόν, και πρόσω ηρέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Το να παραμείνεις άνθρωπος αξιακά δεν είναι θέμα γενετικό, δοσμένο δηλαδή, αλλά κατάκτηση πάλης"
    Πολύ ωραία το θέτεις. Αν κάθε πάλη την ονομάσουμε πόλεμο, τότε ζούμε σε μια εμπόλεμη ζώνη και θα συμφωνήσω, τον πόλεμο δεν τον αποφεύγουμε είτε έτσι είτε αλλιώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τώρα το πρόσεξα...
    Στενήμαχε Αδόκημε, στην αρχή της ανάρτησής σου πρέπει να βάλεις ένα σύνδεσμο που να παραπέμπει στην προηγούμενη ανάρτηση από την οποία πήρες τη σκυτάλη. Έτσι κάποιος που διαβάζει τυχαία την δική σου ιστορία θα μπορεί να βρει και τις προηγούμενες. Επίσης στο τέλος του κειμένου σου πρέπει να βάλεις το σύνδεσμο

    http://bloggingoutsidetheframe.blogspot.com/2009/03/blog-post.html

    με τους κανόνες του παιχνιδιού
    ώστε να καταλαβαίνει κάποιος τι γίνεται σ΄αυτή την αλληλουχία διηγήσεων. Δες για παράδειγμα τις προηγούμενες διηγήσεις.
    Όλα αυτά φιλικές υποδείξεις σύμφωνα με τους κανονισμούς, για να έχει κάποια συνέχεια το παιχνίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Παιδιά, έντάξει να πολεμήσουμε αλλά μη παραλείψουμε και να ζήσουμε. Θυμάστε στη ταινία Matrix πώς ο Neo παλεύει με τον πράκτορα Smith με το ένα χέρι και χωρίς να του πολυδίνει σημασία; Κάπως έτσι για να μας μένει χρόνος να χαρούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το παραπάνω post του φίλου Στενήμαχος Αδόκητος είναι συνέχεια του παιχνιδιού «Πες μου μια ιστορία, δίχως τέλος» από το blog Αστροπίνα στη διεύθυνση
    http://astropina.blogspot.com/2009/03/blog-post.html

    Ο σκοπός και οι οδηγίες του παιχνιδιού βρίσκονται εδώ
    http://bloggingoutsidetheframe.blogspot.com/2009/03/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Αν θελήσεις να ζήσεις αδιάφορα, σαν το δέντρο" σημαίνει πως έχεις αποφασίσει πρώτα εσύ ο ίδιος να αδιαφορείς, οπότε δεν σε απασχολεί αν θα σε κατηγορήσει κανείς, αν μπορεί και κατ΄ επέκταση, αν έχει δικαίωμα να σε κατηγορήσει κανείς.
    Το θέμα είναι, μπορείς να ζήσεις σαν δέντρο σε μια κοινωνία ανθρώπων ή θα χρειαστεί να την μετατρέψεις σε κοινωνία δέντρων, για να σε "χωρέσει" ?
    Αν κάτι μας λέει ο νόμος της εξέλιξης, είναι αυτό που γράφεις στο σχόλιό σου: "Το να παραμείνεις άνθρωπος αξιακά δεν είναι θέμα γενετικό, δοσμένο δηλαδή, αλλά κατάκτηση πάλης και, ειδικά σήμερα, πολέμου". Ο εξανθρωπισμός καλλιεργείται και κατακτιέται σταδιακά. Ομοίως καλλιεργείται και ο "απανθρωπισμός"... αυτός, κατ' εμέ, είναι ο αντίπαλος. Μ' αυτόν -αναπόφευκτα- δίνουμε καθημερινή μάχη και το ν' αντέχουμε, είναι από μόνο του μια καθημερινή νίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φίλε Στενήμαχε Αδόκητε. Βρήκα τη σκυτάλη κάτω και τη πήρα. Ευτυχώς οι αντίπαλοί μας βρίσκονται μόνο στη φαντασία μας οπότε θα καλύψουμε σύντομα τη χαμένη απόσταση.

    Η συνέχεια της ιστορίας βρίσκεται στη διεύθυνση: http://astropina.blogspot.com/2009/04/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή