Έναρξη

Βροχερό απόγευμα Παρασκευής. Μασώντας τις τελευταίες ώρες των διακοπών, γυρνώντας φύλλα χειμωνιάτικης μοναξιάς. Πώς να ξεκινήσει κανείς το ιστολόγιό του; Η αγάπη των φίλων το δημιούργησε και, σίγουρα, μια επιθυμία έκφρασης. Ίσως η μνήμη μπορεί να προσφέρει μια αφετηρία...

Ένα ή ενάμιση χρόνο πίσω. Πάλι απόγευμα. Κυριακής του χειμώνα σε ένα cafe. Τότε γεννήθηκε ο Στενήμαχος. Δηλαδή, τότε ονοματίστηκε, γιατί μέσα μου κυοφορούνταν χρόνια. Γεμάτο το μέρος από τους εν αφασία ποδοσφαιρόφιλους. Κανένα live το βράδυ και οι φίλοι μακριά. Τότε γράφτηκε το μήνυμα στο κινητό για τη φίλη που πρώτη θα διαβάσει τούτη την ανάρτηση. Το υπενθυμίζω: " Των δε αδοκήτων πόρον ευρήσει Θεός. Στου μυαλού το παραπέρα, στης ψυχής το παρακάτω. Σε στενά... Στενήμαχος Αδόκητος". Και η σιωπή έσπασε, έστω και για λίγο.

Και τούτο το ιστολόγιο ένα ακόμη βήμα έκφρασης γίνεται. Ή, ίσως, μποτίλια με μήνυμα στον διαδικτυακό ωκεανό; Θα δείξει. Πάντως θα είναι ένα ταξίδι. Κι όσο για πλοηγό...